Leiderschap begint waar loslaten spannend wordt

Daar loop je. 
De berg op, richting de top.

Je rugzak vult zich met steeds meer stenen.
Kijk, daar ligt een mooie.
En die puntige is ook belangrijk.

Nu ben je op het punt dat je ‘m gaat voelen.
Je schouders hangen, je rug doet pijn.
Je hebt weinig oog meer voor je omgeving.

Straks schuurt je neus over het smalle pad. Niet echt natuurlijk. Maar zo voelt het.

Nog even door, denk je.
Boven mag alles anders.
Daar geef je stenen weg, zodat je niet alles zelf hoeft te dragen.

Maar eenmaal aan de top blijkt dat toch ingewikkelder dan gedacht.
Want welke steen geef je aan een ander?
En is die ander wel sterk genoeg?
Zijn die stenen wel in goede handen?
En wat betaal je er eigenlijk voor?

En Wat Als…

Daar sta je, met je stenen en je twijfel.
Te wachten op iemand met wie je kunt sparren.
Iemand die doorvraagt, tot bij de echte vraag, die onder al die stenen ligt.
Want daar zit de oplossing.

Leiderschap begint waar loslaten spannend wordt.

Welke stenen draag jij nog?